Jolien Vanhomwegen
Toekomstige leerkracht
Op deze pagina kan je mijn muzisch portfolio terug vinden.
De allereerste opdracht voor het vak muzische opvoeding. We moesten ons namelijk voorstellen op muzisch vlak.
Hallo,
Ik ben Jolien, ik kon geen muzikant bellen, dus zal ik mezelf voorstellen.
Laten we beginnen bij het begin en dat is toevallig deze zin.
Ik ben niet zo muzikaal aangelegd maar daar heb ik me al bij neergelegd.
Ik hou heel veel van kerstmuziek, het is namelijk zo artistiek en het rijkt tot een heel groot publiek.
Ik ben ooit naar de musical 1418 gaan kijken en deze was met meer dan 10 000 woorden te prijzen.
Ik ga heel graag naar Disneyland en de Efteling, ik ben daar zo al een beetje een vertrouweling.
Het is vooral de muziek dat voor de sfeer zorgt, deze is zeker gewaarborgd.
Het Antwerps theater is ook lachen, je moer er vooral niet naartoe zigzaggen.
Zo, nu ken je me op muzisch vlak, zeker geen luilak!
Ik heb ook een tekening van mijn droom huis gemaakt. Het is een héél grote villa met een buitenzwembad.
Ik ben ook een persoon dat niet zoveel durft, en hoop dat dankzij dit portfolio ik kan groeien en zelfzekerder kan worden.
Hieronder kan je de opdracht voor het examen muzische vorming 1.2 terug vinden.
We moesten voor deze opdracht 5 verschillende opdrachten uitvoeren. Eén daarvan moest vanuit onze comfort zone komen, de zone waarmee je het meest vertrouwd bent. Twee moesten uit onze strech zone komen, de zone waar je al stress bij hebt bij het uitvoeren van de opdrachten en eentje moest komen uit de paniek zone, de zone waar je het meeste bang voor bent, waar je stressgehalte het hoogste ligt. Dan mochten we er nog eentje extra kiezen, ik had gekozen voor een opdracht die kwam vanuit mijn strech zone.
34. Ministery of silly walks (drama/beweging/muziek)
Dit is een opdracht dat voor mij uit de paniek zone komt. Ik ben een persoon dat niet veel durft en al zeker niet iets gek ga doen in de straten van Brussel. Dit werd gefilmd door Morgane Neira Gomez in de Koninginnen galerij. Wat ik wel leuk vond waardoor ik het toch had gedaan, was dat we met 5 waren om dit te doen, samen met Sandy Van Cotthem, Caroline Castiau, Silke Severs en Noor Karouay zijn we door straten van Brussel getrokken. De gezichten dat sommige mensen naar ons trokken was wel grappig om te zien, er was zelf een meneer dat eventjes mee deed met ons. Dat was leuk om zien, zeker als je op sommige mensen een lach op hun gezicht kunt toveren.
In het begin toen we het aan het filmen waren, voelde ik me helemaal niet op mijn gemak. Ik had heel veel stress en dacht steeds na over wat er zou kunnen gebeuren en wat de mensen zouden zeggen. Ik was op dat moment weer eventjes geblokkeerd (ik was niet alleen want Caroline had er ook wat moeite mee), ik was dan ook uit beeld gestapt. Daarna hebben we samen voor een andere aanpak gekozen, dat we het allemaal samen zouden doen. Elk bedacht 2 manieren van stappen. Samen ben je sterker dan alleen!
Toen we het voor de tweede keer deden was ik meer gerust gesteld en durfde ik er ook voor gaan. Ik dacht wel nog eventjes na over de reacties van de mensen, van wat ze over ons wel niet zouden denken, maar dat viel best wel mee! Je kan zelf in het filmpje zien dat ik in het begin wel onzeker ben maar dat het betert naarmate het filmpje vordert.Ik ben heel tevreden dat ik dit heb gedaan, dat ik deze toch wel grote stap voor mezelf heb durven zetten.
Ik heb nu ook het gevoel dat ik sterker in mijn schoenen sta, want dit is toch een opdracht dat niet veel mensen zouden durven doen. Ze zouden er zelfs alles aan doen om dit te vermijden. Maar of ik dit voor een tweede keer zou willen doen, is nog een groot vraagteken. Allen zou ik het niet durven maar als het weer in groep is, zou ik er toch geen nee tegen zeggen. Je hebt elkaar nodig om elkaar erdoor te kunnen trekken en om op elkaar te kunnen rekenen.
"Je kunt met hele kleine simpele stappen hele bijzondere dingen bereiken!"
"Life begins at the end of your comfort zone"
"Het leven gaat om stappen, niet om snelheid"
Deze quotes vind ik best bij deze opdrachten passen.
Soms moet je niet veel doen om iets heel moois te bereiken. Je kan het ook met een trap vergelijken, daar moet je ook steeds kleine stappen zetten om tot boven te geraken, als je ze allemaal tezamen neemt kom je nooit tot boven.
Dat het leven begint aan het einde van je comfort zone, dus eigenlijk je paniek zone is wel waar. Als je steeds dingen blijft doen in je comfort zone kan je moeilijk groeien, kan je moeilijk verder gaan. Je moet soms grotere stappen zetten om te evolueren.
Je moet ook niet te snel gaan, steeds stap per stap. Het leven is niet voor de rapste.
Ik ben blij dat ik deze opdracht het kunnen en durven doen! Ik ben fier op mezelf dat ik het heb durven doen, zeker dankzij de steun van mijn vrienden!
4. Assemblage van keramiek (beeld)
Dit is een opdracht dat komt uit de comfort zone. Ik had hier totaal geen stress voor of was zeker niet bang.
Bij deze opdracht moesten moesten we een kopje, bord of beeldje nemen dat stuk mocht. We moesten er ook goed voor zorgen dat we het in een plastic zak staken en het daarna kapot sloegen met een hamer. Dan hadden we nog verschillende stukken die overbleven en daarmee moesten we iets anders maken, iets nieuws.
Ik had gekozen voor een kopje kapot te maken, zoals je kunt zien op de foto. Eerst heb ik het in een plastic zak gestoken en daarna rekkers rond de zak gedaan (zodat de scherven niet zouden wegvliegen). Vervolgens heb ik het op de grond gegooid, dit een paar keer om er zeker van te zijn dat het stuk was. Daarna heb ik er met een handschoen de scherven uit gehaald en ben ik beginnen nadenken wat ik zou kunnen maken.
Ik had verschillende ideeën, zoals een bloemetje, een vaas, een glas, een hartje, een landschap, ... Maar uiteindelijk is het een ananas geworden (sommigen zeggen dat het lijkt op een hart, maar het is wel degelijk een ananas).
Ik was ook op dit idee gekomen dankzij de kleuren van het kopje, je had geel en rood. Rood heb ik voor de bladeren gelaten en geel voor de ananas zelf en de scherven hadden ook leuke vormen om dit te doen.
Ik heb ook al de scherven op een doek/kader geplakt. Op deze manier kunnen we het ook recht zetten en aan de muur hangen. Het is altijd leuk als iedereen je werk kan zien. Misschien zal het wel een plaatsje krijgen in onze living. Zelf had ik nooit gedacht dat dit kopje kon veranderen in een ananas. Het is enkel door het te doen dat je het weet. Dit zal ik later ook eens in mijn klas doen. Ik denk dat de kinderen dit super tof zouden vinden om iets kapot te maken en er vervolgens iets nieuws van te maken, want ja wie maakt nu niet graag dingen kapot ;).
Ik vond het ook leuk dat we iets mochten doen dat vanuit onze comfort zone komt. Dat we niet altijd iets moesten doen uit de strech zone of de paniek zone. Op deze manier konden we goed uitblinken met hetgeen wat voor ons vertrouwd voelt.
"Vertrouw op je eigen instinct"
"Scherven brengen geluk!"
"Als je de scherven in je leven weet op te rapen, kun er misschien toch een mooi mozaïek van maken"
Deze quotes passen bij deze opdracht.
Steeds vertrouwen op je eigen kunnen. Doen waar je jezelf het beste bij voelt en je niets aantrekken van wat de anderen zeggen of denken.
Laat ons hopen dat deze opdracht toch een beetje geluk brengt.
Soms als iets in duigen valt moet je je zelf weer bijeen rapen en verder gaan. Niet bij de pakken blijven zitten, soms wordt het zelf nog beter dan dat het eerst was. Soms is het ook nodig om eens te vallen, maar het belangrijkste is dat je jezelf weer kunt herpakken en ervoor blijven gaan!
13. Dansen op tafel (dans/ media: film en montage)
Het dansen op tafel, een opdracht dat uit de stretch zone komt. Ik had toch wel een gevoel van stress en was niet steeds op mijn gemak tijdens sommige momenten.
Ik heb dit samen met Sandy Van Cotthem gedaan. Eerst hebben we gezocht op welke muziek we dit zouden doen. Uiteindelijk omdat we verzot zijn van Disney hebben we gekozen voor "Be our Guest" van Beauty end the beast. Deze seine speelde zich ook af aan de tafel. Vervolgens zijn we dan gaan denken wat we zouden kunnen doen. Zoals je in het filmpje kunt zien is er toch iets leuks van gekomen.
We moesten bij deze opdracht ook vooral rekening houden dat het synchroon was, op sommige momenten was dit wel moeilijk, maar volgens mij is dit toch goed gelukt. Het filmpje werd ook gefilmd bij Sandy thuis en daar haar mama.
Waarom ik dit nu in de strech zone plaats is omdat het gefilmd werd. Ik heb het daar altijd een beetje moeilijk mee. Er is dan steeds iets dat een klein beetje blokkeert in mij, iets dat ervoor zorgt dat ik het niet meer wil doen. Maar ik heb deze opdracht meteen gedaan, zonder na te denken over wat de anderen zouden zeggen of denken. We zijn wel één keertje moeten herbeginnen want het was eerst niet meer synchroon en we wisten opeens niet meer wat we gingen doen.
Ik ben heel blij dat ik dit heb gedaan, ik ben fier op mezelf dat ik het heb durven doen. Want het resultaat is mooi om zien. Later ga ik mijn leerlingen dit ook laten doen. Dit is een leuke opdracht dat iedereen toch wel eens moet gedaan hebben.
Wat ik ook leuk vond was dat ik dit samen met Sandy mocht doen. Zo stond ik er niet alleen voor en zoals ik bij de eerste opdracht al had verteld "samen ben je sterker dan alleen." Dankzij Sandy heb ik dit ook durven doen. Wat ook wel grappig is is dat ik en Sandy heel vaak dezelfde dingen tezamen zeggen, dus was deze opdracht zeker iets voor ons ;).
"Dance like no one is watching"
"Our fondest memories are made gathered around the table"
"Only those who dare to fail greatly can ever achieve greatly"
Deze quotes passen het best bij deze opdracht.
Dansen alsof er niemand kijkt, dat had ik steeds in mijn hoofd terwijl ik ons dansje aan het doen was. Gewoon doen waar je jezelf het beste bij voelt, het maakt niet uit wat de anderen denken.
Dat de beste herinneringen worden verzameld rond de tafel is waar. Als je met mensen gaat afspreken is dat meestal om iets te gaan eten en je eet aan een tafel. Daar worden de mooiste herinneringen verzameld. Ik kan nu aan de tafel zeggen wat ik heb gedaan, ik heb gedanst op de tafel.Ik ben benieuwd naar de reacties die ik zal krijgen.
Soms moet je ook durven te falen, want dan bereik je het beste. Je moet dingen durven te doen en niet bang hebben dat het wel eens zou kunnen mislopen. Want die kans zit er wel altijd in. Maar na het vallen moet je weer opstaan en verder gaan, zorgen dat je het beter kunt doen!
28. Jezelf laten dansen met stop-motion (media/beweging/dans)
Deze opdracht komt voor mij uit de stretch zone. Ik voelde me soms ongemakkelijk en was niet op mijn gemak.
Bij deze opdracht moesten we werken met stop motion. We moesten namelijk verschillende foto's achtereen plaatsen zodat het leek alsof we aan het dansen waren. Op het einde was dit wel leuk om te zien :).
Ik heb deze opdracht gemaakt met de hulp van Sandy Van Cotthem. Zij heeft mij gefilmd en me gezegd wat ik moest doen. Ook omgekeerd natuurlijk, ik heb Sandy gefilmd en haar ook geholpen. We hebben dit ook gefilmd bij Sandy thuis in haar tuin.
Eerst hadden we nagedacht wat we konden doen, welke bewegingen we gingen uitvoeren om het tot een mooi resultaat te laten komen. Ik heb uiteindelijk de vogeltjes dans en het vliegerlied gekozen. Sandy heeft voor lief klein konijntje en de kabouter dans gekozen. Bij het maken van het filmpje moest je natuurlijk wel goed rekening houden met de plaats waar je staat en met je bewegingen zodat de overgangen niet te snel zouden zijn, het zijn tenslotte verschillende foto's die je achtereen plaats. Nadat onze filmpje af waren hebben we het laten zien aan andere zodat ze konden raden welke dans we hadden gedaan.
Ik ben wel een keertje moeten herbeginnen want ik had een pasje vergeten te doen. In het begin vond ik het best wel lastig om te doen en voelde ik me er niet gerust bij. Ik was niet erg op mijn gemak, maar eens ik bezig was voelde ik me steeds meer rustig worden. Sandy heeft me erg op mijn gemak gesteld. Ik vond het zelf leuk om te doen. Als je kijkt naar het resultaat is het nog grappig om te zien. Ik was ook verbaasd van het resultaat, ik had niet verwacht dat het zo mooi ging zijn.
Ik zou mijn leerlingen dit later ook laten doen. Dat ze een dansje mogen kiezen of er zelf één uitvinden. Ik denk dat de resultaten dan heel mooi moeten zijn.
"The camera is an instrument that teaches people who to see without a camera"
"We take photos as a return ticket to a moment otherwise gone"
"You don't take a photograph you make it"
Deze quotes passen bij deze opdracht.
Dat je verder kunt kijken dan de lens van je camera, dat je er steeds meer achter ziet. Dat het eigenlijk een nieuwe wereld is die voor je opengaat. Hier is wel een nieuwe wereld voor me open gegaan. Durven dansen voor een camera.
Foto's zijn ook middelen om mooie herinneringen te bewaren die anders weg zullen zijn. Ik denk dat we hier heel mooie herinneringen hebben kunnen vastleggen.
Foto's neem je niet maar je maakt ze. Je zorgt dat je mooie dingen hebt die kunnen worden vastgelegd op camera. Herinneringen die je steeds gaan bij blijven. Ik ga dit later nog heel graag willen terug zien, wat we allemaal tijdens onze opleiding hebben moeten doen ;).
18. Emotiekaarten: rol, inleving (drama)
 |  |  |
|---|---|---|
 |  |  |
De opdracht van de emotiekaarten is een opdracht dat voor mij geplaatst kan worden in de stretch zone. Op sommige momenten voelde ik er me ongemakkelijk bij. Het duurde ook wel eventjes voor ik tevreden was met het resultaat.
We moesten 6 verschillende emoties uitbeelden met behulp van de emotiekaarten. Ik heb voor de emoties; blij, verdrietig, boos, bang, verschoten en afgunst gekozen. Ik moet eerlijk toegeven dat dat niet gemakkelijk was om te doen.
De emotie blij was makkelijk om uit te beelden aangezien ik altijd lach :). De emotie boos zijn was een beetje moeilijk om mijn lach te kunnen verbergen, maar het is me toch gelukt. Verdrietig zijn deed ik eerst met het pruillipje maar dat ging niet zo goed dus heb ik mijn mondhoeken naar beneden gedaan en triestig gekeken. Verschieten was ook niet zo gemakkelijk, ik heb ervoor gekozen om dit met grote ogen te doen. Afgunst ging best wel goed, daarbij moest ik gewoon eens vies kijken. Bang vond ik ook niet zo gemakkelijk om uit te beelden, ik heb hierbij gewerkt met mijn handen om het beter te laten overkomen.
Voor deze opdracht is het dus belangrijk om goed met je mimiek te werken, je moet denken aan je ogen, mond enz. Het moet zo echt mogelijk kunnen overkomen. Je moest je ook goed kunnen inleven in de verschillende emoties, daarvoor had mijn broer mij geholpen. Hij vertelde me een verhaaltje, met mij als de hoofdrol, waarin er telkens iets gebeurde of hij liet me aan bepaalde dingen denken. Blij, daarbij moest ik denken aan de geweldige vrienden die ik heb die er altijd zijn en waar je altijd op kunt rekenen. Boos, hierbij moest ik denken aan liegen. Dit is echt iets waar ik niet tegen kan. Verdrietig, toen dacht ik aan mijn hondje Lara die gestorven was in de zomervakantie van 2015. Ik mis haar nu nog steeds, ik zou haar zo graag nog eens willen vastpakken! Bang, hiervoor vertelde mijn broer een verhaaltje: "Stel je voor dat je 's nachts op staat en er opeens iemand in de living staat..." Ik moest niet veel doen om dan de angst op mijn gezicht te krijgen ;). Verschieten, ik stelde me hierbij voor dat er opeens een spin op de muur achter mij liep en voor afgunst dacht ik aan mensen die geen respect hebben en waar je niet op kunt rekenen. Het hielp heel goed om je deze dingen voor te stellen.
Ik vond het ook niet gemakkelijk om dit voor de camera te doen. Ik had ook aan mijn broer gevraagd om de foto's te nemen, dat voelde wel een beetje vertrouwd aan. Ik vond het ook een beetje jammer dat deze opdracht alleen moest gebeuren, dat je dus alleen voor de camera stond. Maar ik had het toch gedaan. Het resultaat mag er zijn.
Later zou ik deze opdracht zeker willen laten uitvoeren door mijn leerlingen. Dit moet een heel mooi resultaat zijn. Dit was zeker een leuke opdracht.
"Control your emotions or they will control you"
"Je emotie is niet het probleem. Het is jouw weerstand ertegen"
"How do you spell lover?" -piglet
"You don't spell it, you feel it." -pooh
"People will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget who you made them feel"
Deze quotes passen bij deze opdracht.
Soms is het goed om je emoties de vrije loop te laten, maar je moet wel goed oplettend dat ze je niet gaan overnemen. Dat je je gevoelens nog steeds onder controle hebt. Wie weet ga je er dingen door doen waar je spijt van zult hebben.
De tweede maakt nog eens duidelijk dat je je er niet tegen moet verzetten en dat je het moet toelaten. Dat je er eens over moet kunnen praten. Dit is ook nog een puntje voor mij, ik ben een persoon dat niet gemakkelijk zijn gevoelens kan laten zien en er zeker niet over kan spreken. Ik werk ik zeker aan, het gaat steeds beter en beter.
De derde is van Winnie The Pooh, en het is waar wat hij zegt. Je moet emoties niet spellen maar je moet ze voelen. Dat is het mooiste wat er is!
De gevoelens en de emoties zijn dingen die de mensen zich steeds gaan herinneren. Wat je soms zegt of doet vergeten de mensen soms. Zo kan ik mijn gevoelens dat ik had toen ik voor de eerste keer van school veranderde nog steeds voor me houden. De angst en tegelijkertijd wel nieuwsgierig. Gevoelens is een kostbaar iets waar we voorzichtig mee moeten omgaan!
Ik moet toegeven dat ik toch wel gegroeid ben en zeker sterker in mijn schoenen sta! Ik ben heel blij met alles wat ik al voor dit vak heb gedaan, dankzij de verschillende opdrachten en de lessen durf ik veel meer te doen dan tevoren!
Deze heb ik zelf getekend, zonder het op het boek te leggen.
Deze heb ik ook zelf getekend.
Muzisch portfolio 2017-2018
Als ik eens ga kijken naar mijn persoonsgerichte attitudes, vind ik dat ik meer vertrouwen en durf heb gekregen. Zo durf ik ook vooraan in een klas, waar ik les geef, zingen of een toneelstukje opvoeren, wat ik vroeger zeker nog niet had durven doen. Ik heb er wel nog altijd moeite mee om in de klas, dus met al de andere studenten, te zingen of aan drama te doen. Dat is voor mij nog altijd iets wat moeilijk ligt en waar ik het soms wel moeilijk mee heb. Maar als ik het moet doen, dan doe ik het wel. Ik wil namelijk ook graag kunnen groeien en niet steeds op hetzelfde blijven steken. Ik wil heel graag evolueren. Zo wil ik ook graag kunnen genieten van het muzisch bezig zijn en er plezier aan beleven. Op deze manier ga ik ook zelfzekerder worden.
Voor mijn sociale attitudes heb ik respect tegen over wat de anderen doen. Soms heb ik het gevoel waarom durven zij dat wel en ik niet. Waarom gaat het bij hen zo makkelijk maar heb ik er toch moeite mee. Daar heb ik dan respect voor dat ze dat zo vlot kunnen doen. Voor mezelf is het ook makkelijk om samen met andere iets te doen. Dan heb je niet het gevoel dat je er alleen voor staat en kan je steeds steunen op die persoon. Wat ook leuk is is om ervaringen met elkaar te delen. Om te weten te komen hoe zij ermee omgaan en wat ze er zelf van vinden. Op deze manier kan je elkaar ook aanmoedigen en elkaar erdoor helpen.
Mijn blik op de wereld is veranderd, door deze opdrachten leer je op andere manieren naar bepaalde zaken te kijken. Zo ga ik in één van mijn opdrachten spreken over een zak. Dankzij de opdracht ga ik nu verder nadenken dan dat voor mogelijk was. Zo ga ik nu ook over andere dingen nadenken, wat je er allemaal mee kunt doen en waarvoor het allemaal kan dienen. Hierbij kan je vooral je fantasie laten spelen. Ik heb bijvoorbeeld een balpen, ik kan daar eigenlijk hele mooie klanken mee maken of zo heb ik ook eens een kapstok gebruikt als weegschaal in één van mijn lessen van mijn themastage (27/11/2017 tot 1/12/2017). Als ik nu ook bepaalde dingen zie op straat van kunstwerken, zoals bijvoorbeeld graffiti en andere dingen, dan kan ik deze meer appreciëren en er ook meer van genieten. Soms vallen me ook dingen op waar ik anders nooit naar kijk, bijvoorbeeld de ruimtewezens van space invaders. Nu zie ik deze bijna overal in Brussel. Ik sta er ook voor open om nieuwe dingen te leren ontdekken.
Ik vind het ook leuk dat ik dit soms als een manier kan gebruiken om bepaalde emoties uit te drukken die moeilijk te verwoorden zijn. Bijvoorbeeld bij één van mijn vorige opdrachten (assemblage van keramiek), kon ik eens al mijn woede gebruiken om die tas kapot te maken. Achteraf voelde dit echt aan als een opluchting. Zo heb ik mezelf laten dansen met stop motion, dat was wel leuk en je zag dat ik er ook plezier aan beleefde. Ik geloof erin dat dit ook makkelijk is voor de leerlingen om zich te kunnen uitten. Leerlingen kunnen soms moeilijk praten over wat ze voelen of wat ze ergens van denken. Dankzij muzische is dit voor hen makkelijker.
Ik merk ook dat ik wel mooie dingen kan maken. Mijn assemblage van vorig jaar is best wel goed gelukt. Zo vind ik ook mijn droomhuis mooi getekend. Soms sta ik er ook zelf van versteld wat ik kan en niet. Ik merk ook dat ik het nog steeds moeilijk heb als het gaat over de lessen drama of beweging. Er zijn momenten waarbij ik vlot kan meedoen (als het in een grote groep gebeurt) maar dan zijn er ook momenten bij waar ik me niet goed bij voel en er door zit. Momenten waar ik het moeilijk mee heb, dit gaat dan over zaken die buiten mijn comfort zone liggen. In media ben ik wel sterker geworden, ik kan makkelijker met de computer omgaan en dingen bewerken.
Tijdens mijn thema stage heb ik het gehad over vliegen en daar heb ik ook muzische ingestoken. De leerlingen mochten eerst luisteren naar een paar fragmenten (Peter Pan, The good the bad en the ugly, Vogelrok van de Efteling en nog veel meer). Ze moesten hierbij lijnen tekenen die de kenmerken van de muziek aangaven. Achteraf hebben we bewogen op deze lijnen zoals echte vogels. We hebben laag bij de grond bewogen en ook hoog en zigzaggend. Was zeer fijn om te doen.
Ik merk ook dat ik muzische vakken meer kan integreren in andere vakken. De leerlingen kunnen bijvoorbeeld bij geschiedenis collages maken over een bepaalde periode, ze kunnen bij wiskunde (als de les gaat over spiegelen) echt bewegen en elkaar gaan spiegelen, bij geschiedenis (het maken van een stamboom) echt een stamboom gaan maken en dan ben je bezig met beeld, de leerlingen kunnen bij spelling een liedje aanleren om bepaalde dingen te kunnen schrijven en te onthouden, ... . Zo heb ik tijdens een les wiskunde, over aanzichten, met echte foto's van de leerlingen gewerkt. Ik heb ook de leerlingen laten bewegen tijdens de lessen Nederlands en wiskunde. Bij Nederlands moesten ze de hoofdletters schrijven met hun handen, voeten, hoofd, tong en zelf met de poep. Bij wiskunde moesten ze buiten de sprongen van 2 en 5 gaan springen.
Muzische vakken zijn echt leuke vakken om te geven aan de leerlingen. Hierbij kan je je eigen creativiteit vrij laten lopen. Het doet ook zoveel plezier om die lachende gezichtjes te zien!
Ook deze heb ik zelf getekend.
Deze heb ik ook zelf getekend maar door het op de tekening te leggen.
De leerlingen die bewegen zoals echte vogels.
Hieronder kan je de verschillende opdrachten terug vinden die ik voor mijn muzisch portfolio heb gekozen. Het is mijn tweede portfolio waar dus andere opdrachten in zullen staan, dan in mijn vorige. Het is de bedoeling dat ik groei en evolueer. Zo zal je 2 opdrachten in mijn paniek zone terug vinden, de zone waar ik het meeste bang voor ben. Je zal 4 opdrachten terug vinden vanuit mijn stretch zone, de zone waar ik het wel nog moeilijk mee heb, maar het toch gaat en dan ga je ook nog 4 opdrachten terug vinden vanuit mijn comfort zone, de zone die voor mij het gemakkelijkste is.
14. De verkoop (drama)
Deze opdracht komt voor mij uit de paniek zone. Ik vond het niet zo gemakkelijk om te doen, zeker niet als het nog eens voor de camera moest.
Voor deze opdracht moesten we een product (we mochten kiezen wat) verkopen. We moesten er een leuk verhaal bij bedenken of een goede verkoop 'truc'. Eerst en vooral moesten we het overtuigend kunnen vertellen en ervoor zorgen dat het boeiend was voor de kijkers. We moesten er ook voor zorgen dat we goed verstaanbaar zijn en zorgen voor oogcontact, zodat het lijkt alsof je je publiek echt aan het aanspreken bent. Je moest ook zorgen voor de nodige expressie.
In het begin was ik opzoek gegaan naar een voorwerp dat ik kon verkopen. Ik dacht eerst aan een tafel, maar een tafel is echt wel iets wat iedereen nodig heeft. Dan dacht ik aan een opgebrande kaars, maar dat vond ik nu ook niet zo leuk om te verkopen. Ik had ook nog gedacht aan een kerstbal, maar die zijn zo leuk dat iedereen het zeker wil hebben. Dus ben ik gekomen op een lege plastieken zak.
Daarna was ik aan het denken hoe ik het nu zou kunnen verkopen. Hoe ik de mensen het beste zou kunnen aanspreken en hoe ik ervoor kan zorgen dat ze het zeker gaan kopen. Ik had ook de hulp van mijn broer ingeschakeld om aan goede ideeën te komen. Eens ik al mijn ideeën had, kon ik eraan beginnen. Ik ben een paar keer moeten herbeginnen omdat ik bij de eerste keer mijn tekst was vergeten, bij de tweede keer werd ik gestoord door mijn hond, de derde keer was dat ik in de lach schoot en zo nog een paar keren. Maar uiteindelijk was het toch gelukt. Ik ben best wel tevreden met het resultaat.
Ik voelde mij zeker niet op mijn gemak. Ik wou het liever niet doen, maar dankzij mijn broer ging het wel. Ik ben blij dat hij mij hierbij heeft geholpen en me op mijn gemak heeft gesteld. Achteraf was dit nog een leuke opdracht om te doen. Ik ga deze zeker ook door mijn leerlingen laten uitvoeren. Hierbij wordt er dan aan Nederlands (spreken), media en drama gedaan. Ik denk zelf dat de leerlingen dit leuk gaan vinden. Ze gaan dit dan ook in groepjes mogen doen, zodat ze elkaar kunnen helpen als het niet zou lukken.
Enkele bijpassende quotes:
"Alles om je heen is ooit verkocht ... hoe hebben ze dat toch voor elkaar gekregen?"
"Hoe minder je te bieden hebt, hoe mooier je de verpakking maakt."
"Lever een klant wat hij nodig heeft, niet wat hij vraagt."
Ik vind het zelf knap hoe die verkopers steeds op zulke ideeën komen.
27. Inspelen op elkaar (beweging/dans)
Deze opdracht komt voor mij uit de paniek zone. Ik was niet erg op mijn gemak om dit te doen. Zeker omdat je iemand anders moet toelaten in je persoonlijke ruimte en het ook nog eens gefilmd moest worden.
We moesten bij deze opdracht werken aan de bouwsteen 'relatie', wat wil zeggen inspelen op elkaar. Het gaat als volgt: De ene persoon begint met een beweging (de actie) en de andere persoon gaat daarop reageren (de reactie). De reactie van de andere persoon wordt tegelijkertijd ook een actie waarop de ene persoon gaat moeten reageren. Op deze manier creëer je een spel van vraag en antwoord. Daarna ga je zelf verder experimenteren zonder stops, dus zonder momenten van rust.
Ik heb deze opdracht samen met Morgane gemaakt. Ik was heel blij dat ik dit met haar heb kunnen doen, want Morgane is op dit vlak een beetje hetzelfde zoals mij. We hebben het soms moeilijk met aangeraakt te worden (valt natuurlijk wel te zien welke persoon dat het is). Zo heb ik er bijvoorbeeld geen moeite mee als mijn ouders mij aanraken of mijn lief. Zelf niet met mijn vrienden. Maar soms voelt het toch wel een beetje ongemakkelijk aan.
Je merkt soms ook op dat ik in het filmpje moet lachen, dit komt omdat ik me niet zo op mijn gemak voel, maar het resultaat mag er zijn! Heel fijn dat ik kon rekenen op Morgane, zij stelde mij echt op mijn gemak en gaf me een gevoel van rust, een gevoel van vertrouwen.
Ik was ook zeer blij dat ik het toch had durven doen en dat we tot een mooi resultaat zijn gekomen. Mijn leerlingen later gaan dit zeker ook mogen doen. Het moet dan wel niet gefilmd worden (alhoewel het toch leuk is om jezelf eens te kunnen bekijken). Op deze manier gaan de leerlingen vertrouwen krijgen in elkaar en elkaars gevoelige plekken leren te respecteren.
Enkele quotes die hierbij passen:
"I don't trust easily. So when I tell you that 'I trust you', please don't make me regret it."
"To be trusted is a greater compliment than be loved."
"Trust what you see and not what you hear."
Vertrouwen hebben is iets moois wat gekoesterd moet worden. Ik vertrouw soms niet makkelijk een persoon omdat ik bang ben om gekwetst te worden. Dus wanneer ik iemand in vertrouwen neem, dan betekend het ook dat die persoon voor mij een belangrijke betekenis heeft. Soms is vertrouwen krijgen beter dan geliefd te worden en je moet enkel vertrouwen in wat je zelf hoort of ziet, niet wat andere vertellen of je wijs maken.
32. Mimisch uitbeelden (drama)
Deze opdracht komt voor mij uit de stretch zone. Ik had er wel moeite mee, maar omdat we met 3 waren ging dit wel goed. Ik heb deze opdracht samen met Sandy en Caroline gemaakt. Voor het filmen hebben we ook gebruik gemaakt van een statief en de camera van mijn broer.
We hebben deze opdracht ook moeten herwerken omdat het te beperkt werd uitgevoerd, de locatie niet goed zichtbaar was en niet iedereen heel goed in beeld kwam. We hebben besloten om een andere locatie te nemen en andere bewegingen te bedenken en ook een ander muziekfragment gekozen.
We moesten opzoek gaan naar een muziekfragment dat ons inspireerde. We hebben gekozen voor een liedje van Harry Potter (https://www.youtube.com/watch?v=MwdSUmmHXGE). Vervolgens moesten we een locatie bedenken die bij dit liedje paste, we dachten meteen aan onze living waar we tv kijken. Dan moesten we handelingen bedenken die hierbij bij pasten. Eerst staan we recht, dan gaan we zitten, vervolgens doen we onze benen over elkaar, dan namen we de afstandsbediening om te zappen, vervolgens terug de benen van elkaar en dan weer rechtstaan. Dit hebben we zo een aantal keren gedaan tot de 60 seconden voorbij waren en er een loop ontstond.
Op sommige momenten ga je mij zien lachen in het filmpje dat is omdat ik mij soms niet echt op mijn gemak voelde. We hebben dit ook gefilmd op Odisee (dit was voor ons het gemakkelijkste om bij elkaar te komen tijdens de examens). Ik had ook steeds bang dat er iemand voorbij ging lopen en ons kon zien, gelukkig is dit niet voorgevallen ;). Tijdens de opdracht dacht ik ook, ik ben hier niet alleen, ik doe dit nog samen met mijn vrienden. Dat gaf me wel het gevoel van vertrouwen en om verder te blijven doen. We waren er voor elkaar en moedigden elkaar ook aan.
Ik vind onze beweging ook veel beter uitgevoerd dan het vorige (met het sinterklaas liedje en als locatie de klas). We doen ook elk 5 handelingen en we gebruiken er ons heel lichaam voor. Iedereen komt ook goed in beeld en de achtergrond is ook egaal wat ervoor zorgt dat de aandacht op ons gevestigd wordt. Dankzij het statief is het beeld ook veel vaster en wordt er niet geschokt. Ik ben tevreden met het resultaat.
Het was eigenlijk nog wel een leuke opdracht om te doen. Ik denk dat de leerlingen deze opdracht later ook graag gaan doen. Hierbij gaan ze dan leren samen werken en elkaar leren respecteren. Dat de grenzen bij de andere soms verder liggen dan die van zichzelf.
Enkele leuke quotes die hierbij passen:
"Keep calm and watch tv."
"Gezellig eh, de tv aanzetten, op de zetel ploffen en daarna de hele avond op je mobiel staren."
"Life is better with friends."
"Vriendschap is als een treinreis, sommigen stappen in, sommigen uit en anderen blijven zitten, tot het einde."
Het klop wel dat als we de tv aanzetten dat we er zeer weinig van zien omdat we steeds worden afgeleid door onze gsm. Ik vind dat hier wat verandering in moet komen en dat we moeten loskomen van onze gsm.
Vrienden zijn degene waar je steeds op kunt terugvallen als er problemen zijn of als het goed gaat. Je komt er in je hele leven vele tegen, maar er zullen maar enkele blijven tot het einde. Dat zijn dan de ware vrienden.
42. Reclamefoto (drama/media)
Deze opdracht komt voor mij uit de stretch zone. Dit omdat het voor de camera moest gebeuren en omdat je een bepaalde handeling moest nadoen.
We moesten namelijk opzoek gaan naar een inspirerende reclamefoto waarin minstens 1 persoon te zien was. Daarna moesten we goed kijken naar de compositie van de foto en dan moesten we deze setting nabootsen. We moesten ook proberen om zoveel mogelijk attributen te vinden die in de foto aan bod kwamen. Dan was het tijd voor de foto. Je moest ook heel goed rekening houden met de expressie en de lichaamshouding.
Ik vind het niet altijd zo fijn om op de foto te staan. Soms duurt het dan ook heel lang voordat de foto is genomen en dan sta je daar met zo een grote lach op je gezicht terwijl al de andere mensen naar je aan het kijken zijn. Maar natuurlijk, foto's zijn mooie herinneringen voor later.
Ik vond het leuk om mijn broer en mijn ouders te betrekken bij 1 van mijn opdrachten. Op deze manier konden ze ook eens ervaren wat wij allemaal moeten doen. Voor ik de foto kon nemen had ik eerst gezocht naar al de spullen die in de foto aan bod kwamen. Gelukkig hadden we nog alles is huis. Daarna had ik uitgelegd hoe ze moesten plaatsnemen en wat ze precies moesten doen. Ik had hen ook de foto laten zien. Daarna had ik mijn gsm op een timer van 10 seconden gezet, dat was de tijd die ik had om terug op mijn plaats te gaan zitten.
Mijn ouders en mijn broer gaven mij een gevoel van rust en vertrouwen. Hierdoor had ik niet veel moeite bij deze opdracht en voelde ik mij op mijn gemak. Het was nog een leuke opdracht zeker als je het resultaat bekijkt.
De leerlingen zouden later deze opdracht ook kunnen doen. Hierbij komt dan ook Nederlands bij kijken, reclame maken en wat daar zo allemaal belangrijk bij is.
Enkele quotes die hierbij passen:
"The love of a family is life's greatest blessing."
"Time spent with family is worth every second."
"Thuis een plek waar iedereen je kent, daar mag je wezen wie je bent."
Familie is heel belangrijk, ik zou niet zonder hen kunnen. We zijn er altijd voor elkaar, in moeilijke maar ook in goede tijden. Als het soms wat moeilijk gaat, dan sleuren we er elkaar doorheen.
52. Wat zit er in de doos (drama)
Deze opdracht komt voor mij uit de stretch zone. Ik had er wat moeite mee om te improviseren voor de camera.
Ik had ervoor gekozen om deze opdracht samen met Sandy te maken. We moesten namelijk improviseren, dingen uit een doos halen en de andere moest daarop inspelen. Dus je wist nooit wat de andere uit de doos haalde, dat was net het grappige eraan :).
Als eerste haalde Sandy er een borstel uit, ik had daarop gereageerd met een spiegel voor haar gezicht te houden. Dan had ik een bom uit de doos gehaald, daarop had Sandy gereageerd met de bom in de lucht te gooien en dan dekking te zoeken. Hierna haalde Sandy er een ijsje uit, ik reageerde hierop met mijn handen onder het ijsje te houden voor het geval het zou kunnen vallen. Dan haalde ik een kaars uit de doos, Sandy reageerde hierop met de kaars te doven en haar handen in een emmer water te houden. Hierna haalde ze er een boek uit, ik reageerde hierop dat ik haar liet verschieten en zo zelf het boek kon lezen. Als laatste haalde ik er een kat uit, maar plots viel deze mij aan, dus gooide ik hem naar Sandy, Sandy reageerde hierop met de kat naar buiten te laten lopen.
Ik had wat moeite in het begin, en was niet zo zeer op mijn gemak. Maar omdat ik dit samen deed met Sandy was ik op mijn gemak gesteld en niet bang om dit te doen. De leerlingen gaan dit ook zeer leuk vinden om te doen. Je kan er dan als opdracht aan koppelen om de andere leerlingen te laten raden wat ze uit de doos halen. Ze zouden er zelf een verhaaltje bij kunnen bedenken.
We hadden ook gevraagd aan mijn broer om dit te filmen. Zo hadden we van hem wat hulp gekregen en een paar tips hoe we dit zouden kunnen doen.
Enkele bijpassende quotes:
"Do something creative every day."
"Keep calm and breek a leg."
"Laugh till your stomach hurts."
Proberen van elke dag een creatieve dag te maken. Soms ga je op deze manier dingen bekijken op een manier waar je eerder nooit aan had gedacht. Zo beleef je plezier aan elke dag en kan je ook genieten.
11. Creatief met eten (beeld)
Deze opdracht komt voor mij uit de comfort zone. Ik had hiervoor totaal geen stress om dit te doen, het was een leuke opdracht.
Ik heb deze opdracht moeten herwerken omdat ik het niet correct had uitgevoerd. Ik had de opdracht niet zo goed begrepen, maar nu dankzij de hulp van anderen wel. Ik was meteen opzoek gegaan naar inspirerende foto's en hoe ik het kon weergeven alsof het lijkt dat je je in een andere wereld bevindt, een fantasiewereld.
Voor deze opdracht moesten we ons lievelingsgerecht en lievelingsdessert fotograferen op een creatieve manier. We moesten goed letten op het uitzicht en we moesten er ook een object aan toevoegen.
Mijn eerste foto is een frietbrochette met daarboven een doosje waar bitterballen in zaten. Ik had in dit doosje een kaarsje geplaatst om voor sfeer te zorgen. Ik had het ook wat donkerder gemaakt zodat het kaarsje goed zou kunnen opvallen. Persoonlijk vind ik dat de frietjes ook goed opvallen op de iets donkere achtergrond.
Op de tweede foto kan je een slagveld terugvinden. De frietjes zijn met elkaar beginnen vechten met een vork en het eindigde niet zo goed voor hen allemaal, want ze moesten het me de dood bekopen. Geen zorgen het is geen echt bloed, het is ketchup. Ik heb er ook voor gezorgd dat het goed kon opvallen door de frietjes op het witte papier te laten liggen. Als extra object heb ik er een vorkje aan toegevoegd.
Op de derde en vierde foto zie je 2 lieve eitjes zitten in hun doosje, maar ze zijn niet zo gelukkig. Er gaat namelijk 1 van de 2 eitjes sterven. Het andere eitje is hier heel verdrietig om, want nu gaat hij zijn beste vriend nooit meer terugzien. Ik heb geprobeerd om de eitjes en de pan zo goed mogelijk in beeld te brengen en ervoor gezorgd dat alles duidelijk zichtbaar was op de foto. Ik heb er ook een pan aan toegevoegd als extra object. Ik vind dat als je deze foto ziet dat je je niet meer in de werkelijkheid bevind, maar dat je je in de wereld van de eitjes bevindt. Want een eitje wordt door ons alleen gezien als eten, als iets dat geen gevoelens of gedachten heeft. Met deze foto heb ik daar verandering in proberen te leggen. Op het einde als de foto gemaakt geweest is, was het eitje heel erg lekker! :)
Op de vijfde en zesde foto zie een frangipannetje, dat zijn de lekkerste koekjes die er zijn! Je kan aan de rest van de klas vragen wat ik meestal meeneem als koekje en dan gaan ze frangipane antwoorden. Mama maakt dit soms ook in een hele grote taart en dan is deze ook op 1, 2 en 3 helemaal op. Voor deze opdracht heb ik het frangipannetje in een glas gedaan en er een rietje bijgestoken. Hier heb ik een beetje een omgekeerde wereld proberen te creëren, want eten dat ligt meestal op een bord of op een schotel en ga je nooit of zelden in een glas terugvinden. Op de andere foto heb ik er ook mijn knuffel bijgezet alsof het lijkt dat hij ervan aan het drinken is. Ook iets wat eigenlijk niet kan. Ik wil met deze foto verbazing wekken bij de kijkers en hen een omgekeerde en onwerkelijke wereld toch bestaand doen lijken. Je gaat hier eigenlijk ook in meerdere dimensies kijken naar de foto. Dat iets wat eigenlijk niet voorkomt, toch kan voorkomen.
Op de zevende en achtste foto heb ik een potlood in een pitabroodje gestoken. Zoals je kunt zien zie je in mijn voortaak (eerder naast mijn voortaak) tekeningen die ik zelf heb gemaakt. Ik doe dit nog graag en vind dit ook rustgevend. Ik dacht toen ik het pitabroodje aan het eten was, dat ik er een potlood in kon steken. Zo heb ik 2 dingen met elkaar gecombineerd die je normaal nooit samen zou steken. Ik heb ook 2 dingen gecombineerd die ik graag doe en graag heb, ik eet graag pitabroodjes en ik teken heel graag. Ik vind het zelf nog leuk gevonden want dit heb ik nog nooit gezien, leuk om dit te kunnen creëren en om verwarring te brengen bij je publiek.
Enkele quotes die hierbij passen:
"You can't buy happiness but you can buy food and thats kind of the same thing."
"Life is short, eat dessert first."
"In chocola zitten weinig vitaminen daarom moet je er veel van eten."
"favofrietje"
25. Gevonden en teruggelegd (beeld)
Deze opdracht komt voor mij uit de comfort zone. Ik had hierbij totaal geen stress of paniek om dit te doen. Het was zelf een fijne opdracht.
Het was de bedoeling dat we de natuur in trokken en opzoek gingen naar een object dat we bijzonder vinden. Dit kon een tak, blad, steen en nog veel meer zijn. Dan moesten we het beschilderen of iets anders aan toevoegen zodat het iets speciaals wordt. Vervolgens moesten we ons aangepast object terug in de natuur leggen zodat iemand anders het kan ontdekken of vinden.
Ik had gekozen voor een wit blad. In mijn ogen viel dit blad al behoorlijk op en juist daarom dacht ik bij mezelf dat dit het object wordt. Dan heb ik het eerst enkele dagen laten drogen zodat het later makkelijker kan beschilderd worden. Ik heb voor de primaire kleuren blauw, rood en geel gekozen. Blauw, omdat je dat bijna niet ziet in de natuur. Op deze manier gaat het zeker in de ogen springen van de mensen die er voorbij wandelen. De kleur rood en geel komen wel voor in de natuur, maar ik vond het mooie kleuren die passen bij het blauw. Het rood laat het blauw opvallen en het geel laat het rood opvallen. Het is ook voornamelijk in de herfst dat de kleuren rood en geel tevoorschijn komen, nu heb ik ervoor gezorgd dat ze ook in de winter te zien zijn.
Ik vind het leuk dat ik iets van mezelf in de natuur heb kunnen leggen en dat het kan gezien worden door de andere mensen, misschien kan ik nu zelf hun dag een beetje hebben opgevrolijkt. Met deze opdracht maken we me de mensen en onszelf ervan bewust dat we zorg moeten dragen voor het milieu en dat we het met respect moeten behandelen.
Ik zou deze opdrachten later zeker laten uitvoeren door mijn leerlingen. Dankzij deze opdracht gaan ze stil staan bij de natuur en al zijn problemen. Dit wordt dan ook een wo les natuur (wo en beeld tezamen). Op deze manier gaan we de natuur een handje helpen.
Enkele quotes die hierbij passen:
"Volg de natuur zoals een vlieger de wind."
"On earth there is no heaven but there are peaces of it."
"I wish my eyes could take photo's."
" If you have the power to make someone happy, do it. The world needs more of it."
"Colors speak louder than words."
Op aarde zijn zulke mooie stukjes natuur die we met respect moeten behandelen. Soms wou ik dat mijn ogen foto's konden nemen en al die mooie stukjes konden vastleggen. Ik ben ook van menig dat als je iemand gelukkig kunt maken dat je dat ook moet doen. Het is zo fijn om iemand te zien lachen :).
21. Frottage (beeld)
 |  |
|---|---|
 |  |
 |  |
 |  |
 |  |
 |  |
 |  |
Deze opdracht komt voor mij uit de comfort zone. Ik had geen moeite of stress om deze opdracht te maken. Ik vond het zelf een moment van ontspanning.
Frottage is een techniek die erin bestaat de beelddrager (bv. een blad) op een bepaalde ondergrond te plaatsen en er vervolgens met potlood of waskrijt over te wrijven (frotter), waardoor men door de textuur of onregelmatigheid van het oppervlak (bijvoorbeeld een boomstam) een bepaald effect creëert. Deze techniek wordt ook écriture automatique genoemd.
We moesten opzoek gaan naar verschillende frottages van objecten op één A4. Daarna moesten we hiermee een tekening gaan maken, zodat we een mooi landschap of iets anders bekomen. Ik heb gekozen voor een vogel dat op een takje zit. Dit komt denk ik nog omdat ik nog met mijn stage in mijn hoofd zit en daar had ik over vliegen gewerkt, waarbij ook enkele vogels aan bod kwamen (maar daar kan je meer over lezen op de pagina thema stage :) ).
Ik was opzoek gegaan naar leuke dingen die een tof effect hadden. Soms had ik het niet door dat het dichter bij was dan ik dacht. Zo zat ik aan mijn bureau en had ik niet door dat ik de achtergrond kon gebruiken (de eerste foto die hierboven tevoorschijn komt). Hoe verder ik aan het kijken was kwam ik nog meer leuke dingen tegen. zo heb ik de geluidsboxer van de tv gebruikt, een muur, mijn bureau, een kerstbal, glas van onze deur, de tralies van de verwarming, de schouw en het rooster voor het vuur. In het begin dacht ik dat ik niets ging vinden maar uiteindelijk zit je huis vol met leuke dingen die je kunt gebruiken. Ik dacht dat ik ook de achterkant van mijn schoen kon gebruiken, maar dat zag je niet genoeg.
Ik ga de leerlingen dit later in mijn klas zeker laten doen. Zo kunnen ze eens op ontdekking gaan in de klas en gaan ze dingen zien dat ze eerder niet zagen. Op deze manier zijn de leerlingen met de bouwsteen vorm bezig, ze ontdekken verschillende vormsoorten. Soms door erover te tekenen met potlood en een papier zie je het op een andere manier dan dat het in de werkelijkheid wordt weergegeven. Aan deze foto die ik heb gebruikt kan ik een les wo natuur koppelen, waar ik het dan over vogels ga hebben.
Enkele quotes die bij deze opdracht passen:
"Een vogel is een vogel ook als hij niet weet dat hij vogel wordt genoemd. Je bent wie je bent, laat woorden jou niet bepalen."
"Een vogel zingt niet omdat hij een antwoord heeft, maar omdat hij een lied heeft."
"Het leven moet niet vliegen maar fladderen."
"Wat is de wereld mooi als je weet waar je moet kijken."
Je bent wie je bent, niemand anders zal bepalen wie je bent. Laat je niet van de wijs brengen door wat anderen zeggen. Dat heb je ook bij tekeningen, als jij dat mooi vindt dan is dat zo, het is niet omdat iemand het lelijk vindt dat het dat ook is. Die persoon is dan gewoon jaloers of ziet de achterliggende betekenis er niet van in. Het klopt ook dat de wereld mooi is als je weet waar je moet kijken. Met deze opdracht komt dat zeker in orde!
16. Een papieren masker (beeld)
Deze opdracht komt voor mij uit de comfort zone. Ik had geen stress of was zeker niet aan het panikeren. Ik vond het een originele opdracht.
Ik heb deze opdracht moeten herwerken omdat ik het fout had begrepen. Ik dacht dat je van eender welke zak een masker mocht maken, maar het moest een papieren zak zijn. Ik had het ook niet door dat je het op het einde op het hoofd moest kunnen zetten.
Voor deze opdracht mochten we maar één papieren boodschappentas gebruiken. Je mocht er geen ander materiaal aan toevoegen, alles van de boodschappentas zoals de handvaten worden ingezet voor het maken van het masker (je kan ze bijvoorbeeld gebruiken als oren). Je mocht enkel een schaar en plakband gebruiken. Inspiratie konden we vinden op een powerpoint of als je maskers intikt op het internet.
Ik was eerst opzoek gegaan naar inspiratie op het internet (daar had ik leuke dingen gevonden) en ik had ook hulp gevraagd aan Morgane, of zij misschien nog leuke tips had voor mijn masker. Vervolgens ben ik opzoek gegaan naar een papieren zak en gelukkig hadden we er nog een paar thuis liggen. Dan was ik aan het denken hoe mijn zak eruit zou kunnen zien als masker (ik heb ook gedacht aan thema carnaval). Ik had eerst de zak op mijn hoofd geplaatst en dan met een stift aangeduid waar mijn ogen, neus en mond waren. Dan heb ik deze uitgeknipt. Ik ben er ook nog eens overgegaan met gekleurde plakband, op deze manier gaat het veel meer opvallen. Ik heb de ogen ook uitgeknipt in de vorm van een driehoek, de neus is de vorm van een cirkel en de mond als rechthoek. Dan heb ik er ook nog wimpers bijgezet en de handvaten als oren gebruikt. Om het masker nog te vervolledigen heb ik ervoor gezorgd dat het haar heeft en hier en daar nog een paar figuren uitgeknipt. Ik word al vrolijk als ik naar het masker kijk :). Ik heb er nog een laatste foto bijgezet waarbij ik ervoor zorg dat de figuren in mijn papieren zak extra opvallen dankzij het licht. Ik vond dit best een leuk effect!
Ik ben blij met het resultaat. Eerst dacht ik dat dit niet ging lukken, want je had maar één zak dat je mocht gebruiken en niets meer. Maar dankzij het gebruik van één zak wordt je creativiteit gestimuleerd. Je gaat aan meerdere mogelijkheden beginnen denken. Je fantasie slaat op hol.
Ik ga de kinderen dit later zeker ook eens laten maken. Op deze manier kan ik hun creativiteit verhogen en hen mogelijkheden laten zoeken waar er eerst geen waren (of waar je niet aan had gedacht). Ik wil de kinderen doen verbazen dat je met niet veel toch een hele boel kunt maken. Ik zou hier een les rond carnaval kunnen geven en dan gaan ze dit masker kunnen gebruiken om het te vieren. We kunnen dan gaan kijken hoe ze carnaval vieren in verschillende landen en of het overal dezelfde betekenis heeft. Of we kunnen hierrond ook een les wiskunde maken, over de verschillende vlakke figuren (cirkels, rechthoeken, driehoeken, ...).
Enkele quotes die bij deze opdracht passen:
"Het meest gebruikte masker is de glimlach."
"Life is a masquerade. Everywhere you look are people hiding behind masks."
"Carnaval, het moment waar iedereen eens zot kan zijn."
De meeste mensen verstoppen zich achter een masker. Ik ga dit later zeker niet willen in mijn klas. Ik hoop dat iedereen er zich gaat thuis voelen en kan zijn wie hij/zij is. Dat hij geen masker moet opzetten om een ander persoon te kunnen zijn, dat je gewoon bent wie je bent. Dat is het mooiste dat er is.
10. Concertbezoek (muziek)
Deze opdracht komt voor mij uit de stretch zone. Ik zou het niet uit vrije wil willen gaan zien, dit omdat het mijn stijl niet is.
Voor deze opdracht moesten we een concert bijwonen waar je normaal gezien niet naar luistert of naartoe zou gaan. Achteraf moesten we onze ervaring noteren.
Sandy, Silke, Morgane, Bert, Marie, Caroline en ik zijn samen naar dit concert gegaan. Het vond plaats in de kerk van Sint-Pietersleeuw. Het concert ging over gregoriaanse gezangen en was in kerst sfeer. Dit is iets waar ik normaal niet naar luister. Zoals ik al in het begin had vermeld zou ik er nooit uit vrije wil naartoe willen gaan. Mijn stijl van muziek is: liedjes van Selena Gomez, kerstliedjes van Michael Bublé en de liedjes die je op qmusic of mnm hoort.
Ik vond het zeer leuk dat ik erbij kon zijn. Zo heb ik een nieuwe soort muziek leren ontdekken. Maar ik ben het door het concert niet liever gaan zien of horen. Ik vond het een beetje saai, ik dacht dat er wat meer leven in ging zitten en wat meer interactie met het publiek. Sommige liedjes waren ook saai, maar andere liedjes waren wel mooi om naar te luisteren. Ik vind het wel knap hoe ze dit kunnen doen zonder hulp van muziek. Alles gebeurt m.b.v. hun stem, echt knap om te horen! Soms was er een moment waarbij ik kippenvel kreeg. Het concert was ook in het totaal 10 euro en als je het aan de kassa moest kopen, dan was het 12 euro. Ik vond dit persoonlijk een beetje veel. Maar als we hen hiermee kunnen steunen zou ik het nog wel eens willen doen. Achteraf toen het was afgelopen was er nog tijd voor een receptie, zo kon je fruitsap, water of gluhwein drinken en er waren ook nog koekjes.
Ik plaats dit in de stretch zone omdat ik niet echt op mijn gemak ben als ik ergens naartoe ga als ik het niet ken. Je weet dan niet zo goed waaraan je je moet verwachten en je weet ook niet welk publiek dit soort concert aantrekt. Misschien zit het vol met jonge mensen of misschien alleen maar oudere mensen. Dan heb je het gevoel dat je alleen bent en dat de andere naar je zullen kijken met de gedachten wat doe jij nu hier. Bij dit concert zat het vol met oudere mensen, wij waren de enige jongere dat er waren. De mevrouw die de kaarten verkoopt zei het ook dat ze het leuk vond dat er eens een jonger publiek was dat naar deze muziek kwam luisteren.
Ik heb ook ontdekt dat dit soort muziek voor komt in een Disney film, nml. de klokkenluider van de Notre Dame "Les closhes de Notre-Dame." Prachtig muziekfragment!
Enkele quotes die hierbij passen:
"One good thing about music, when it hits you feel no pain." Bob Marley
"Music is what feelings sound like."
"Music is a world within itself, with a language we all understand."
"If you don't fit in your probably doing the right thing."
Soms kan muziek je zo raken dat je even alle pijn van de wereld vergeet. Dat je even je gedachten kunt verzetten en genieten! Ik had soms wel even het gevoel van tot rust te komen bij dit concert. Het is ook waar dat muziek de vertaling is van gevoelens. Muziek kan ook door iedereen worden verstaan op zijn eigen manier, dat is nu het mooie eraan. Iedereen kan er zijn eigen betekenis aan geven.
Ik heb het gevoel dat ik nog meer ben gegroeid dan vorig jaar. Ik vond sommige opdrachten zelf leuk om te doen. Ik ben blij dat ik ze heb durven doen en ook heb kunnen doen. Zo heb ik inspiratie kunnen opdoen voor in mijn lessen te gebruiken. Maar zingen op straat is toch nog steeds een stapje te ver. Wie weet volgend jaar zou ik het wel kunnen doen ;).